۱۳۹۰ فروردین ۱۷, چهارشنبه
فروردین سال ९०
آدم اگه بدونه فقط یک ماه دیگه زنده اس برای خودش سختتره یا برای دور و بری هاش؟ اینکه برای خود آدم چه حسی داره، بحث فلسفی میشه ولی برای اطرافیان پر از غم و غصه است। بعد از این همه شیمی درمانی آخرش هم هیچی । دوست نداشتم اولین پستم تو سال ९० ایجوری باشه اونم از پس این فیلتر شکن। ولی نمیدونم چرا در اوقات ناخوشایندم بیشتر یاد وبلاگ می افتم।
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۳ نظر:
خیلی ناراحت کننده س.
کاش ما آدما قدر همدیگه رو بیشتر می دونستیم.
آرزوی شفا می کنم
ممنون فقط دعاست که درمان است.
خیلی غم بزرگی هست.فقط دعاو دعا میشه کرد. برای اطرافیان هم سخته و باور نکردنی.رفتن عزیزی که باورش نمیکنی.خدا...
ارسال یک نظر