صحنه:
من، رضا، یک سجاده و سه تا مهر! یکی برای من، یکی برای رضا، و یکی هم مال دوتامون! هر دو به زور روی یک سجاده ایستادیم در کنار هم
قبل از نماز یاداوری میکنم که:
رضا وسط نماز حرف نباید بزنیم، حرف بزنیم باطل میشه.
رضا: باطل یعنی چی؟
من: یعنی خدا قبول نمیکنه نمازمون رو
رضا: قبول یعنی چی؟
من:....
و بعد
"چهار رکعت نماز عشا میخوانیم واجب قربه الی الله"
وسط رکعت اول، رضا: بابا یه دیقه وایستا، مگه نگفتی حرف نزنیم، تو که الان داری حرف میزنی!! (منظور با صدای بلند نماز خواند من بود)
من ادامه میدهم و به رکوع میروم- رضا خم میشود، و کف دستانش را زمین میگذارد بعد یک پایش را بلند میکند و حرکتی را که در ژیمناستیک یاد گرفته تکرار میکند و ...
من وارد سجده میشوم، رضا همانطور که یک پایی ایستاده و دستها کاملا باز، یک شیرجه به سمت سجاده میزند و محکم میخورد به من
هر دو با هم
"سبحان الله، سبحان الله، سبحان الله"
بعد من بلند میشوم برای رکعت دوم- رضا با صدایی عجیب، بلند میشود. من مشغول خواندن رکعت دوم، رضا شروع میکند به کاراته بازی و صداهای عجیب!
من قنوت میگیرم، رضا حواسش نیست. با دست به شانه اش میزنم. نگاهم میکند و صورتش را کاملا با دستها میپوشاند- هر دو صلوات میفرستیم.
بعد من رکوع و رضا دوباره دستها را مثل هواپیما باز میکند و ...
رضا: بابا یه دیقه وایستا کارت دارم
کمی خنده‌ام میگیرد. رضا با شیطنت میگوید: بابایی باطل شد. خودت گفتی نباید بخندیم. مال هر دومون باطل شد مگه نه؟....
۶ نظر:
Reza messenger Kharab bood matlabi ro befrestam. dar morede doa kardanet ke hala mifahmam chera bichaaram kard badan minevisam... ino nim saate pish baraye bacheha frestadam
Gaahi az Rooham, az Ravanam Kheili Esteqaamat Mikhaam. Nahayate Esteqamate Jaanam
Gaahi Mobarezehaye Khordi Dar zendegi hast ke Bayad Davaam Biyareh Rooho Ravanet, Hatta Jesm va Fiziket! Dar yek Maraton-eh Koshandeye “Toolani” Gir Mikoni. Kheili Bayad beri. “Marathone Rooh”. Bord dar Kaar Nist! agar Bebari va Davaam Biari. To Tanha “Nabaakhti”! Bebaazi Koochak Mishi. Haqir Mishi. Soqoote Azad Mikoni. Bishtar az Dast Midi. Az Khodavand Baraye In Mobarezehaye Pooch Tohi Komak Migiram. Besiar Komakam Kardeh. Besiari vaqta ham hatta oo Vagozar Be Khodam Mikoneh ta T’ame Zendegi be Dastam Biad. Bedoonid Hessabi Dastam oomadeh! Man 184 saantam. Hess Mikonam Nagahan 20 Saant Misham in Mobaarezaate Khorde Zendegi ro Bebazam. Zarrei Misham Darbarabare Toofaan. Hala Jaaye oon Mobarezeyeh Khord, Man Khord Misham va Mobarezeh Bozorg Misheh vaqti Zaminet Mizaneh. Agar, Harbaar ke Bebarish aslan enkaar Mikoneh Baahet Ta Naaboodit Mobarezeh Mikardeh Roozegar! Qeyb Misheh Hame fekr Mikonand To Aali dari Migzarooni. Mifahmid Chi Migam? Ine ke Hanooz Davaam Miyaram. Ba rooho Ravanam ba Jesmam va ba zendegim Davaam Miyaram Hanooz. Mibaram tanha baraye inke Nabakhte Baasham. Nemikhaam agar Masalan zendegim az yek Khooneye Koochake Hayat-daare Noqli bereh tahe Yek Siah Chaaleh Hezaaar Metri Zire Zamin. Tahe Dareeye Tarike zendegi Bioftamo Asire Abad Besham. Nemikham injoori az in donya Hazf besham. Gaahi Dige Midoonam in Donya Gir Oftadam. Baqiyeh Shoma Ham Gaahi Hamintor Didam. Gir oftadim Lamssab! Inaast Ke Mitarsam Bebaazam. Haminaaro Ham Bebazam. Az In Ham Kootahtar Beshamo Paaeintar beram. Hameye Maa Mesle Hamim. Bi-khabar ba hadesehei, jaryano etefaaqi “Marathone Rooh” baramoon Start Mizannd bi oonke Bekhaym Sherkat Kardeh Bashim. Baaz Bayad Mosaabeqe Bedam ba etefaaqaa, ba Adamaa, va Bishtar ba Daste Doono Daniye Roozegaare Tar-Daaman Ke Qayeqe zendegimo gaah chenin Be Qasde Vaazhgooni be Talatom Mindazeh
Baaz Davaam Miyaram
Ta Nabaazam
Ta Hazf Nashamo Baasham va Chashm dar Cashm, Tan Be Tan Besham ba Roozegaar
Tan Be Tan Misham Ta Hanooz Besheh Davaam Biaram
ta Mobarezeyeh Badi Sar bereseh
Ta oon Ham Nabazam
Ta Baaz davaam Biaram
…
Reza in matn ro qarar boodeh 3 shahrivar az oonche mordad be saram omadeh baraye doostaam mineveshtam. doa kardane shoma naaboodam kard tebqe gozareshaye daqiqi ke shodeh, amma khaastam bedooni tarikiye ziade in matn az shahrivar maahe ke natoonestam be doostaam benevisam ama chand shab pish momken shod. harchand ehsas mikonam in safare moheme akhiram ke azat taqazaye doa kardam va kolle prozheh ba sedaye ajibi astasho mesle havapeima baaz kard, soqoot kard, va maa chashmet rooze bad nabineh: sobhan-allaah, sobhan-allah, sobhan-allah shodim, kaare khodeh khodeh shomast. azad shodam barat bishtar minevisam
Eslaah matne bala
D'astasho mesle havapeima baaz kard
amma in eslaaham ziad mohem nist reza, mohem ine ke maa har ja bashimo har joor benevisim ba sedaye delkharashe ajibi sobhan allah shodeyeh khode hazrate aalim
Beshno az Man Koodake Man
Pishe Chashme Marde Farda
Zendegaani Khaah Tireh
Khaah Roshan
Hast Ziba Hast Ziba, Hast Ziba
Sobhan Alaah, Sobhan Alaah, Sobhan Alaah
:)
باز باران،
با ترانه،
با گهر های فراوان
می خورد بر بام خانه.
من به پشت شیشه تنها
ایستاده
در گذرها،
رودها راه اوفتاده.
شاد و خرم
یک دو سه گنجشک پر گو،
باز هر دم
می پرند، این سو و آن سو
می خورد بر شیشه و در
مشت و سیلی،
آسمان امروز دیگر
نیست نیلی.
یادم آرد روز باران:
گردش یک روز دیرین؛
خوب و شیرین
توی جنگل های گیلان.
کودکی ده ساله بودم
شاد و خرم
نرم و نازک
چست و چابک
از پرنده،
از خزنده،
از چرنده،
بود جنگل گرم و زنده.
آسمان آبی، چو دریا
یک دو ابر، اینجا و آنجا
چون دل من،
روز روشن.
بوی جنگل،
تازه و تر
همچو می مستی دهنده.
بر درختان میزدی پر،
هر کجا زیبا پرنده.
برکه ها آرام و آبی؛
برگ و گل هر جا نمایان،
چتر نیلوفر درخشان؛
آفتابی.
سنگ ها از آب جسته،
از خزه پوشیده تن را؛
بس وزغ آنجا نشسته،
دم به دم در شور و غوغا.
رودخانه،
با دو صد زیبا ترانه؛
زیر پاهای درختان
چرخ میزد، چرخ میزد، همچو مستان.
چشمه ها چون شیشه های آفتابی،
نرم و خوش در جوش و لرزه؛
توی آنها سنگ ریزه،
سرخ و سبز و زرد و آبی.
با دو پای کودکانه
می دویدم همچو آهو،
می پریدم از لب جو،
دور میگشتم ز خانه.
می کشانیدم به پایین،
شاخه های بید مشکی
دست من می گشت رنگین،
از تمشک سرخ و مشکی.
می شندیم از پرنده،
داستانهای نهانی،
از لب باد وزنده،
رازهای زندگانی
هر چه می دیدم در آنجا
بود دلکش، بود زیبا؛
شاد بودم
می سرودم
“روز، ای روز دلارا!
داده ات خورشید رخشان
این چنین رخسار زیبا؛
ورنه بودی زشت و بیجان.
این درختان،
با همه سبزی و خوبی
گو چه می بودند جز پاهای چوبی
گر نبودی مهر رخشان؟
روز، ای روز دلارا!
گر دلارایی ست، از خورشید باشد.
ای درخت سبز و زیبا!
هر چه زیبایی ست از خورشید باشد.”
اندک اندک، رفته رفته، ابر ها گشتند چیره.
آسمان گردید تیره،
بسته شد رخساره ی خورشید رخشان
ریخت باران، ریخت باران.
جنگل از باد گریزان
چرخ ها می زد چو دریا
دانه ها ی [ گرد] باران
پهن میگشتند هر جا.
برق چون شمشیر بران
پاره میکرد ابر ها را
تندر دیوانه غران
مشت میزد ابر ها را.
روی برکه مرغ آبی،
از میانه، از کرانه،
با شتابی چرخ میزد بی شماره.
گیسوی سیمین مه را
شانه میزد دست باران
باد ها، با فوت، خوانا
می نمودندش پریشان.
سبزه در زیر درختان
رفته رفته گشت دریا
توی این دریای جوشان
جنگل وارونه پیدا.
بس دلارا بود جنگل،
به، چه زیبا بود جنگل!
بس فسانه، بس ترانه،
بس ترانه، بس فسانه.
بس گوارا بود باران
به، چه زیبا بود باران!
می شنیدم اندر این گوهر فشانی
رازهای جاودانی، پند های آسمانی؛
بشنو از من، کودک من
پیش چشم مرد فردا،
زندگانی - خواه تیره، خواه روشن -
هست زیبا، هست زیبا، هست زیبا.
مجد الدین میرفخرایی
Shere Asilo Didid Sara Khanoom? Hala Yaad Midid? Koo in Jabe Abzaretoon
Aaliyeh!! Ey Val Daash Reza
Biya BALAAA Aaaaaaaaaaha
Doops Doops
Doops Doops
Doops Doops
باز باران،
با ترانه،
با گهر های فراوان
می خورد بر بام خانه.
من به پشت شیشه تنها
ایستاده
در گذرها،
رودها راه اوفتاده.
شاد و خرم
Doops Doops
Doops Doops
Doops Doops
یادم آرد روز باران:
گردش یک روز دیرین؛
خوب و شیرین
توی جنگل های گیلان
Doops Doops
Doops Doops
Doops Doops
....
ارسال یک نظر