اين نوشتن مخصوصا با کاغذ و قلم صفای خاصی داره اونم وقتی که دلت بخواد حرف بزنی و حس کنی جايی گير کردی و درجا می زنی جايی که با اوضاع معمول حل نمی شه و نياز به يه انقلاب داری نياز به يه ساخت و ساز جديد به فرو ريختن دوباره ساختن و دوباره ايستادن وقتی حس می کنی که می تونی چيزی بنويسی که خودت خلقش کردی خيلی حس باحاليه حس خالق بودن

دوست ندارم اولین چیزی که تو وبلاگم می نویسم ناخوشایند باشه و نازیبا ولی تو این دنیای بی عدالت واقعیتهایی مثل تکثیر فلسطین اشغالی و شنیدن "عراق اشغالی" کم نیستند آخر مثله کردن امریکایی ها کار کی می تونه باشه که این آشوب رو دوباره بر پا کرد خدا مب دونه که ایران کی می خواد به این مناطق اشغالی بپیونده.